Historia dożynek

Tradycja dożynek ma długą historię i sięga czasów przedchrześcijańskich, kiedy to ludność słowiańska obchodziła podobne święto ku czci boga plonów, zwłaszcza Świętowita – opiekuna plonów i rolnictwa. Po chrystianizacji z czasem te świeckie obrzędy zostały zintegrowane z chrześcijańskimi tradycjami i stały się dożynkami, które obchodzone są w Polsce i innych krajach Europy Środkowej i Wschodniej.

Pierwsze wzmianki o dożynkach na terenach Polski pochodzą z XIII wieku. Początkowo były to święta skupione głównie wokół obrzędów związanych ze żniwami i zbiorami, z błogosławieniem plonów oraz podziękowaniami za obfite zbiory. Z biegiem czasu stały się one bardziej zorganizowanym wydarzeniem, obejmującym dziś msze święte, korowody, konkursy, zabawy, występy artystyczne. Stanowią także okazję do przeprowadzania kampanii wyborczych.

Czy jest co świętować?

Zasiewy, pielęgnacja roślin i żniwa to kluczowe etapy sezonowych prac rolnych, odzwierciedlających wysiłek i wytrwałość rolników. Od urodzajnych plonów zależy jakość życia i przetrwanie gospodarstwa, aż do kolejnych zbiorów. Choć nawet to nie zawsze wystarcza, by osiągnąć godny zysk. Nie brakuje natomiast problemów związanych z cenami oraz deszczem, który przyszedł w najmniej oczekiwanym momencie i sprawił, że rolnicy mają pod dostatkiem mokrego zboża. Biorąc również pod uwagę ceny zboża, rzepaku i kukurydzy – najniższe od lat – trudno mówić o godnej płacy.

Każdy orze jak może

Dożynki to świetna okazja dla polityków, by przypomnieć sobie o istnieniu wsi, składać kolejne obietnice i walczyć o głosy silnego elektoratu. Co roku dożynki odbywają się również za zamkniętymi bramami pałacu prezydenckiego, ale na te trzeba mieć specjalne zaproszenie. Doskonale odzwierciedlają one stosunek polskiej partii rządzącej do mieszkańców polskiej wsi. Mianowicie — wieś zostaje odizolowana, a wszelkie jej problemy, zamknięte we własnym podwórku.